Ik had me voorgenomen geen tijd meer in de Tour de France te steken. Stelletje bedriegers bij elkaar. Allemaal aan de drugs om over een paar bergen te fietsen. En daar nog keihard over liegen ook! Eigenlijk wisten we het allemaal al, maar het viel toch allemaal weer tegen en ik was zo voor Lance Armstrong!!! Dus dat.
Maar het lukt me niet. Zwak is het vlees dat overdag de televisie aanzet, de afstandsbediening toch weer naar Nederland 1 beweegt en zichzelf op de bank neerzet om eens te kijken hoe die poppetjes op hun fietsjes de berg over gaan.
En dan doen ook nog eens de Nederlanders het absurd goed! Dat zijn we niet gewend. Ik kan me bijna al die ritten dat Nederlanders een grote rol hebben gespeeld nog herinneren. Waar keek ik toen en met wie?
De koninginnenrit op de col de Madeleine met Michael Boogerd en het peloton dat hem niet pakt. Servais Knaven die de rit naar Bordeaux pakt terwijl wij hem live toejuichen. In het prémobiele tijdperk hè mensen, wij moesten nog van de campingeigenaar te horen krijgen dat ‘we’ gewonnen hadden. Bram Tankink die eindeloos lang op kop rijdt en de rit haalt. Het jaar dat ik bij vrienden op ligstoelen in de tuin zit en we de televisie naar buiten rijden en onder het genot van ijskoud bier naar de Tour kijken om daarna af te sluiten op het strand in de buurt, zo lekker.
En nu kijk ik dus weer, met veel plezier. En ik gun het mezelf ook.
Tweede en vijfde staan we in het algemeen klassement en morgen rijden ze weer verder door de Alpen. Zet’m op Bauke! Go Laurens!
meerdanooit 
Plaats een reactie