Baaldag

Vanavond kwam hij voor me koken, dat kan hij echt. Maar hij had het wel erg druk, dus dan werd boodschappen doen moeilijk dus dan zouden we vanavond lekker uit eten gaan. Ook goed. Maar vanmiddag belde hij al om af te zeggen, hij wist niet eens of hij hier voor tienen  kon zijn. Nou, kom dan vooral niet. Ik heb helemaal geen zin in de restjes van je tijd. Ik wil quality time en als je dat niet kan leveren, lever dan niet. Dat geldt natuurlijk niet altijd. Je mag heus weleens later komen. Maar dat was je van de week ook al en woensdag kon je helemaal niet meer komen en dit was om het goed te maken. Ik weet dat je druk bent met je werk. En electroncia installeren zo vlak voor de EK levert veel geld op bij al die cafées, maar als je niet kan, spreek dan niet af. Hoe moeilijk is dat. Bah!

Dat was tegenvaller één. Baal alweer een beetje dat ik zo strikt ben geweest, want het is altijd wel gezellig als hij er is en ik hou niet zo van ruzie maken en we zouden morgen ook Nederland-Denemarken gaan kijken en in mijn woede heb ik gezegd dat ‘ie dan ook niet hoeft te komen. Maar ja, principes zijn principes en afspraken zijn afspraken. Heel erg dat ik daarna nog wel tien smsjes stuur die mijn argumenten die ik net door de telefoon gegeven heb nog wat extra kracht bijzetten en uitleg geven, maar ik kan me dan dus gewoon niet meer beheersen dan. Ik hou me heel lang in en als de bom dan barst, barst ‘ie goed. Slechte, slechte eigenschap.

Tegenvaller twee vertelde de buurman me toen ik terugkwam van boodschappen doen. (Want ja, ik had geen eten en geen geld in huis en dus moest ik nog boodschappen doen, het enige smsje dat ik hem niet gestuurd heb…) Er is weer eens iemand tegen mijn auto aangereden. Nee, hij is niet in de prak, maar zit wel onder de krassen en een deukje aan de achterkant. Dit is al de derde keer in minder dan drie jaar tijd dat iemand in- of uitparkeert tegen mijn stilstaande auto. Echt mensen, is het zou zo moeilijk om even fatsoenlijk te parkeren zonder mijn auto te raken? Mijn auto staat keurig binnen de lijntjes hoor. Ik was er niet toen het gebeurde, maar de buren hebben alle gegevens genoteerd van de dader en nu heb ik weer wat te regelen. Ik was net klaar met de garage!

En nu sta ik ook nog achter in de voetbalpool.
Hahahaha, alsof dat uitmaakt.
Ik probeer nog even het gevoel van gisteren terug te halen, we gaan naar Suriname, yeah!!!

Te vroeg gejuicht!

Er zat inderdaad een klemmetje niet goed bij m’n uitlaat, maar erger nog, ik moet ergens over heen gereden zijn. M’n halve uitlaat was helemaal krom gebogen en bonkte steeds tegen de zijkant. Die had er elk moment af kunnen liggen. Moest een andere klem eraf gesneden worden en ergens een nieuwe bol worden ingezet en verder moesten ze het staal steeds verhitten zodat ze de uitlaat weer in een  goede vorm konden gieten. 80 euro later stond ik weer buiten met een auto die reed als een zonnetje. De eerste tien minuten dan… toen begon het gebonk weer. Eerst alleen als ik de koppeling intrapte, maar daarna gewoon de hele tijd. Fijn mannen van de garage, hartstikke fijn! Ik heb al zo weinig tijd voor dit soort ongein, laat staan voor twee keer hetzelfde trucje.

Goed advies

Een keertje geluisterd naar goed advies… Ik hoorde een geluid aan m’n auto dat er niet hoorde. Advies: ga ermee naar de garage, waarop mijn antwoord was, maar ik heb nu geen geld. Als mijn belastinggeld binnen is dan ga ik wel. Advies: dan kost het je straks ook al je belastinggeld. Nu zit er misschien een klemmetje los en kost het vervangen ervan 30 euro, straks ligt je hele uitlaat eraf en ben je veel verder van huis. Naar de garage gegaan. Was inderdaad een klemmetje, wordt maandag vervangen en kost ongeveer niks… Jippie!!!

Guys and their cars

Wat is dat toch met die mannen. Ik heb al een heleboel foto’s voorbij zien komen op de datingsites. En die zijn allemaal in te delen in categorieën, de webcamfoto, de vakantiefoto, de uitgaansfoto, de met vrienden foto. Die categorieën heb je bij vrouwen vast ook, logisch ook. Maar er zijn 2 categorieën foto’s die je bij vrouwen echt niet tegenkomt. De eerste categorie is echt te erg voor woorden en daar zal ik niet veel woorden aan vuil maken, dat is de foto van de vorige relatie, maar dan de vrouw eraf geknipt. Meestal niet zo charmant, want zoals dat gaat in relaties, als er een foto wordt gemaakt zit je lekker dicht tegen elkaar aan. Je ziet dus foto’s met een hap eruit, mannen met nog een hele lange blonde paardenstaart op hun schoot. Kan me niet voorstellen dat je geen leukere foto van jezelf hebt en anders ga je die dus gewoon even maken!

Neem een voorbeeld aan de mannen in de volgende categorie, dat zijn de mannen in hun auto. Op de bestuurdersstoel met of zonder riem, maar in de auto dus. Vind ik raar, dit is een datingsite, wil je toch een beetje goed voor de dag komen en dan kom je met een vage foto waarbij je in de auto zit? Misschien ligt het wel aan mij en dan moet je het me zeggen hoor, maar maak jij weleens een foto van jezelf, terwijl je aan het rijden bent? Ja? En plaats je die in het openbaar op het internet? Misschien willen ze op deze ‘nonchalante’ manier laten zien dat ze eigenaar zijn van een auto? En echt het zijn niet de foto’s van een open raampje waar die jongen heel nonchalant uithangt en waar de auto een vette Amerikaanse slee is. Het is een soort webcamfoto maar dan in de auto, recht van voren, klein beetje omhoog in het spiegeltje kijken en dan ‘klik’!
Hoe langer ik erover nadenk, hoe suffer ik het vind. Dus jongens, echt, niet meer doen!

Balen

M’n date gaat niet door morgen. M’n auto heeft er voor de derde keer in drie weken de brui aan gegeven en deze keer was fataal. Reparatie is niet zo duur, maar kan pas op een werkdag… maandag dus. Ik heb morgen eerst een strandfeest in Hoek van Holland. Daar ga ik nu dus met de trein heen. Mijn zoon zou daar blijven en ik met de auto op en neer naar de date, maar de reistijd naar de date met het openbaar vervoer is 2,5 uur en terug ook… En dan moet ik daarna van Hoek van Holland nog 1,5 uur naar huis in de trein met een klein doodmoe jongetje. Dat gaat ‘m niet worden… Dus morgen met de trein naar Hoek van Holland en dan weer terug naar huis. Balen zeg.

Me and my car

M’n auto wil niet starten. Ik heb het een paar keer geprobeerd, maar nu maakt ‘ie een zacht pruttelend, niet startend geluid. Ik probeer het nog een keer. Ik draai het sleuteltje om, maar ik hoor niks, helemaal niks. F*ck, niet nu, niet nu, niet nu…

In m’n tas zit een pakketje dat volgens bol.com door elke brievenbus moet passen, maar volgens het postkantoor niet. Ga het postkantoor niet meer redden, maar als het zo doorgaat de crèche ook niet meer. Nog een keer proberen? Niets, helemaal niets. Ik stap de auto uit en loop naar het station. Ik heb nog een half uur, met de auto red ik dat net, met het openbaar vervoer niet. Damn, wat nu.
Ik bel de moeder van z’n vriendinnetje, bel de crèche, stap de bus in. Als ik uitstap staat moeder er al met allebei de kinderen. En ja, ze staat er op dat ze me een lift naar huis geeft. Ha fijn!

Thuis ga ik op zoenk naar m’n anwb pasje, waar heb ik dat ding als ik het nodig heb. In één van m’n tassen, vast. Ja gevonden, geldig tot en met december 2010. Uhhh… ben ik nog wel lid? Even bellen, ja ik sta nog geregistreerd, mooi! Maar dat doen we morgen, dan ben ik toch vrij.

En zo ging ik vandaag op m’n vrije dag met de bus naar m’n werk. Vond m’n kind enig, we gingen door een tunnel, zagen allemaal auto’s, fietsers en scooters en andere kinderen en ook boten, toch mam? Ja schat.

Eenmaal aangekomen dacht ik, toch nog maar even zelf checken of ‘ie ‘t doet. En hij startte in één keer zonder problemen. Whoehoe, juichen wij in de auto, handen in de lucht. Ik parkeer m’n auto uit en kijk welke kant ik uit moet rijden. Ik sta op een bouwkavel dat tijdelijk ingericht is als parkeerplaats. Nou ja ingericht. Er staat een hek omheen en daar hebben een hoop mensen de sleutel van en die parkeren daar allemaal hun auto op een plek het dichtst bij de twee uitgangen. Ik pas tenauwernood door de chaos van auto’s tot ik op een busje stuit die de smalle doorgang blokkeert. Ik kan er niet uit. Ik kom niet van het terrein af. Ik zie dat mensen het terrein op moeten rijden en ook niet verder komen dan het busje en achteruit rijden om in de wijk een plekje te vinden. Achter mij komt iemand aanrijden, hij toetert. Ik stap m’n auto uit, maar hij begrijpt niet waarom ik niet doorrij, totdat hij het zelf ziet en begint te schelden, niet op mij, maar op het busje. We kijken of ‘ie in z’n vrij staat en of de handrem er vanaf is, nee dus.  Ik bel met de eigenaar van het terrein en ik heb nog zoveel wachtenden voor me…

at nu, wachten tot de eigenaar komt? Nee toch? De andere bestuurder vraagt of ik op z’n auto pas, hij gaat hulp halen. Ik sta daar maar, m’n motor draait op volle toeren, durf ‘m niet zo goed uit te zetten, straks start ‘ie weer niet meer. En dan ben ik de auto die in de weg staat. Er komen meer mensen het terrein op. Ze beginnen de bus van hun plaats te duwen. Ik sta ernaast en kan ze niet goed verstaan, zet toch maar m’n motor uit. Ik besluit mee te duwen. We tellen steeds tot 3. Op elke tel, duwen we met al onze kracht tegen de bus. Millimeter voor millimeter gaat ‘ie vooruit. Nog een klein stukje en dan kan ik erdoor, is mijn vrijheid in zicht en kan ik genieten van het mooie weer. Ja hoor het kan. Ik weer m’n auto in en inderdaad, hij start niet. Dusssszzz. Ik besluit eens het advies van mijn garagemannetje op te volgen. Uitstappen, afsluiten, opnieuw open doen en dan weer starten. 5 mannen kijken afwachtend aan, Als ie ’t straks niet doet heb ik in ieder geval (deskundige) hulp. Dan draai ik het sleuteltje om, in mijn hoofd tel ik tot drie. 1,2, jaaaah hij doet het. Met een big smile rij ik dat terrein af. Dit avontuur heeft alweer lang genoeg geduurd. Sunshine, here I come.

Autopech

De buurman belt aan. Hij heeft foto’s voor me. ‘Foto’s’, vraag ik hem. ‘Ja, foto’s van de schade aan je auto.’ ‘De schade aan m’n wat?’ Ik ren naar m’n balkon, maar ik zie niks geks aan m’n auto. Terwijl ik aan het eten koken was, heeft blijkbaar iemand geprobeerd haar auto uit te parkeren, maar dat was niet helemaal gelukt. Gelukkig stond mijn buurman op het balkon om z’n nieuwe camera te testen. Nu heb ik dus een auto ongeluk in 15 pics.

Dat ze m’n auto geraakt heeft mag eigenlijk een wonder heten. Er zat meer dan een meter afstand tussen onze auto’s, aan de andere kant naast haar staat niemand. Onze straat is zo breed dat je helemaal je parkeerplaats uit kunt rijden voordat je een draai hoeft te maken. Haar vriendin is nog wel uitgestapt om haar te dirigeren en nog is ze gebotst.  Gelukkig is de schade niet heel groot en ze heeft een briefje achter gelaten. Maar ik baal er wel van. M’n auto doet het gewoon nog en ik kan er mee rijden, maar het ziet er niet uit en het betekent weer iets te regelen. Nu moet ik op m’n vrije dag naar de tandarts, het belastingkantoor, op ziekenbezoek in het ziekenhuis en naar de garage. Bah!

Update: gisteravond de lichten aan laten staan en nu is m’n accu leeg, zo handig 🙂