Stoerder dan de Tour

Ik had me voorgenomen geen tijd meer in de Tour de France te steken. Stelletje bedriegers bij elkaar. Allemaal aan de drugs om over een paar bergen te fietsen. En daar nog keihard over liegen ook! Eigenlijk wisten we het allemaal al, maar het viel toch allemaal weer tegen en ik was zo voor Lance Armstrong!!! Dus dat.
Maar het lukt me niet. Zwak is het vlees dat overdag de televisie aanzet, de afstandsbediening toch weer naar Nederland 1 beweegt en zichzelf op de bank neerzet om eens te kijken hoe die poppetjes op hun fietsjes de berg over gaan.
En dan doen ook nog eens de Nederlanders het absurd goed! Dat zijn we niet gewend. Ik kan me bijna al die ritten dat Nederlanders een grote rol hebben gespeeld nog herinneren. Waar keek ik toen en met wie?
De koninginnenrit op de col de Madeleine met Michael Boogerd en het peloton dat hem niet pakt. Servais Knaven die de rit naar Bordeaux pakt terwijl wij hem live toejuichen. In het prémobiele tijdperk hè mensen, wij moesten nog van de campingeigenaar te horen krijgen dat ‘we’ gewonnen hadden. Bram Tankink die eindeloos lang op kop rijdt en de rit haalt. Het jaar dat ik bij vrienden op ligstoelen in de tuin zit en we de televisie naar buiten rijden en onder het genot van ijskoud bier naar de Tour kijken om daarna af te sluiten op het strand in de buurt, zo lekker.
En nu kijk ik dus weer, met veel plezier. En ik gun het mezelf ook.

Tweede en vijfde staan we in het algemeen klassement en morgen rijden ze weer verder door de Alpen. Zet’m op Bauke! Go Laurens!

 

Go Johnny, go!

Ik ben een geweldige tourfan, vraag me niet waarom, maar ik hou ervan om naar die fietsers te kijken en te proberen het spel te doorgronden. Ik verheugde me enorm op de etappe van gisteren. Behalve dar ik niet thuis was, maar niet getreurd, ik zat in een auto met radio Tour de France aan. Eerst even heerlijk op familiebezoek geweest en in de zon gezeten, ieniemienie babietje vastgehouden. Toen terug in de auto en de radio aan. Vantevoren had Johnny gezegd dat ‘ie z’n bolletjestrui terug ging pakken, dus vol spanning luisterden we naar de eerste woorden. Johnny zit nog steeds in de kopgroep van 5 met nu een voorsprong van ruim 6 minuten op het peloton. Gaaf. Hij had al gezegd dat hij ervoor zou gaan vandaag en dan lukt het hem te ontsnappen. Hij wint de sprintjes van Voeckler om de bergpunten, heel goed Johnny, go!

En dan zijn we alweer aangekomen bij de outlet. Die is nog een uurtje open. Snel winkelen en misschien zijn we dan nog op tijd thuis voor de ontknoping van de Tour, maar dit kan niet meer misgaan, toch?
En dan kom je thuis (met twee nieuwe jassen en een vest) en dan staat de tv aan en zie je de renners nog rijden. Nog niet afgelopen? Vraag ik nog. Nee, zegt mijn vader sip.
Ik zie opeens een kopgroep van 3 man. En Johnny is er niet bij. Wat dan? Gelanceerd? In het prikkeldraad? Door een volgauto? Die Flecha aanreed? Wat?!!!!
En Voeckler is niet gestopt? En de jury liet de tour gewoon doorrijden?
Een volgauto rijdt twee renners van de kopgroep overhoop en de wedstrijd mag gewoon doorgaan? Ja, zo is topsport zegt Mart Smeets. Ja? Aangereden worden door een auto in een wielerwedstrijd is dat topsport?

Deze twee bikkels van kerels reden de rit gewoon uit. Jullie hebben vast allemaal de beelden gezien van de aanrijding en hoe ze er daarna uitzagen. Maar ze reden ‘m uit. Hun kans op de dagzege is hen afgenomen, niet door hun collega’s maar door een auto die een fout maakte met inhalen. Hij ontweek een boom… Ik kan er nog steeds niet over uit dat zoiets in een professionele wedstrijd kan gebeuren. Ik vind de tweet van het team waarvoor Johhny rijdt dan ook groots:

@VacansoleilDCM
#hoogerland attacks, rides on after horrible crash and understands it is an accident no one wanted .

Johnny heeft 33 hechtingen in kuit, billen en knie, maar gaat morgen toch gewoon weer rijden. Ik zeg Johnny, je bent mijn held deze tour! So go! Go Johnny go,go,go!