Gisteren was echt een treurdag. Zat ik maar te huilen en te zwelgen. Vandaag zou ik met vrienden naar de Haarlemse Honkbalweek gaan, maar zij gingen niet vanwege het slechte weer. Weer een hele dag thuiszitten. Daar had ik echt geen zin in. Gisteren zouden we met z’n allen naar Artis gaan, maar dat was ook al verregend meer door mijn humeur dan door het weer, maar toch. Vandaag konden we dus niet weer een dag thuis gaan zitten sippen.
Buienradar gecheckt. Alle buien waren Haarlem voorbij en toen zijn zoonlief en ik gewoon met z’n tweeën naar de honkbalwedstrijd geweest. Nederland tegen Taiwan. We waren een half uur te laat, maar in honkbaltijd is dat nog ruim op tijd, want ze begonnen een uur later. We kregen vipplekken van twee vips die niet waren komen opdagen en zaten dus tweede rij. Precies waar de Nederlandse batters aan het wachten waren en hun swings maakten voor ze mochten slaan. Supergoede plekken dus. Het was lekker weer, de jassen gingen uit en ik ben zelfs verbrand in m’n nek.
We zijn met al het publiek gaan staan en hebben uit volle borst ons volkslied meegezongen. We wonnen, zongen alle liedjes mee en deden de dansjes. Ik heb me verbaasd over de vips die De Vlieger niet kenden, was de enige ongeveer in dat vak die meezong, maar toch…Niet zo heel gek, we zaten tussen allemaal spelers van andere teams. Oftewel, we hebben een topmiddag gehad en hebben daarna een goede vriend opgehaald en zijn samen wat gaan eten.
Als ik thuis kom zie ik drie gemiste oproepen van mijn bruidegom en ik doe er niks mee. Ben trots op mezelf. Voor vandaag!
meerdanooit 
Plaats een reactie